Mensen willen boeken zijn

Mensen willen boeken zijn.
Met hoofdstukken die je af kunt sluiten en een mooi einde.
Een boekenlegger tussen de bladzijdes schuiven als je te moe bent om verder te lezen, of gewoon even geen zin hebt in verhalen.
En wanneer je dan het boek uit hebt, pak je er gewoon een nieuwe bij. Met splinternieuwe personages en een interessante omslag.
Als een boek niet zo bevalt zet je het gewoon weer in de kast.

Ik ben geen boek.
Ik probeer al jaren om hoofdstukken af te sluiten maar het voelt meer alsof ik van het ene in het andere groei. Alsof ik een soort wandelende boom ben. Een boom met takken die door de takken van andere bomen groeien. Stukjes van mij die je nooit zal zien omdat ze te diep geworteld liggen.
Soms zie je van die bomen die gesplitst zijn, waardoor het lijkt alsof er twee bomen zijn maar eigenlijk zijn het twee stammen van dezelfde boom. Hun wortels zijn één.
Zo voelt het soms.

Bomen kunnen reuze oud worden. Ik weet dat ik niet zo oud word als een boom.
Ik geloof ook niet dat het hoofdstuk is afgesloten als je sterft. De fouten die je hebt gemaakt neem je met je mee.
Je verlaat je lichaam maar je blijft constant hoofdstukken creëren. Fases in en uit gaan, over dingen heen groeien en bepaalde dingen meebrengen.

Soms worden bomen boeken. Maar hun wortels groeien door.

L.B.