woensdag 3 oktober 2012

Thuis


                                                                   Thuis

Ik ben als de dood dat ik het hier verlies, dat ik het niet meer herken of mezelf kwijt raak.
Dat er kleine stukjes van mijn verleden wegvallen, kleine stukjes van mijn ik verdwijnen.
Omdat ik mijn spullen ga verplaatsen en bepaalde dingen achterlaat.
Alsof ik half in mezelf zit, alsof ik pas nu mijn ogen open en inzie dat het enige dat me zekerheid gaf,
het vastleggen van mezelf was op de plek waar ik me al die tijd bevond.
Dat heb ik altijd gewild, iets maken waar ik mezelf terug in zag.
En ik wil het nog steeds, maar ik ben zo bang dat het me niet gaat lukken in ons nieuwe huis.
Misschien zit ik hier vastgeroest, of hecht ik teveel waarde aan de eenzaamheid van het 
creëren.
Ik weet niet of ik klaar ben voor dit nieuwe begin, maar dat kom ik ook niet te weten zolang ik hier blijf,
op een plek waar ik niets anders heb opgebouwd dan muren om mezelf.
Daarom ga ik hier weg.
Ik moet wel. Want als het niet lukt, als ik nu niet doorzet, val ik terug in iets dat nu niet langer van mij is.
   
Dus ik ga, ik probeer, ik leef en ik
 creëer.

"You'll  see one day when you move out it just sort of happens and it's gone. You feel like you can never get it back. It's like you feel homesick for a place that doesn't even exist. Maybe it's like this rite of passage. You won't ever have this feeling untill you can create a new idea of home for yourself, you know, for your kids, for the family you start, it's like a cycle or something. I don't know, but I miss the idea of it.
Maybe that's all family really is. A group of people that miss the same imaginary place."
     -Zach Braff, Garden State

Geen opmerkingen:

Een reactie posten